Krioterapia

Krioterapia miejscowa – zabieg fizykoterapeutyczny polegający na stosowaniu skrajnie niskich temperatur w celach leczniczych. Czynnikiem chłodzącym w zabiegach tych jest ciekły azot, dwutlenek węgla lub nadmuch zimnego powietrza. U wylotu dyszy aparatu z ciekłym azotem temperatura waha się w granicy 100-180’C. Podczas oziębiania stawów zalecane są ruchy czynne w kończynie. Obniżenie temperatury tkanek powoduje:

• zmniejszenie lub uśmierzenie bólu,
• zahamowanie stanu zapalnego,
• zwolnienie procesów przemiany materii,
• zmniejszenie lub ustąpienie obrzęków,
• zwolnienie odruchów i zmniejszenie pobudliwości włókien nerwowych,
• zwężenie naczyń oraz ich okresowe rozszerzenie, przekrwienie czynne,
• zwiększenie napięcia mięśniowego (przy krótkim czasie działania bodźca zimna) oraz obniżenie napięcia mięśniowego (przy dłuższym działaniu bodźca).